Łączność i Najlepszy w kinie

Jak głosi pewne znane powiedzenie, wszystko co dobre, szybko się kończy. 11 lutego 2019 roku wróciliśmy rześcy i pełni energii po dwutygodniowych feriach. Tydzień nie zaczął się dla mnie najlepiej... Samo słowo poniedziałek przyprawia o dreszcze. Dodajmy do tego zajęcia do godziny 18 i cztery lekcje matematyki. Przez cały dzień po głowie latały mi pierwiastki, ciągi i jego granice. Cóż, za rok czeka mnie matura, więc chyba najwyższy czas się do tego przyzwyczaić. Ten niezbyt ciekawy powrót po przerwie zimowej miało zrekompensować szkolne wyjście do kina Helios na film pt. Najlepszy. Moja koleżanka z klasy widziała ten film około pięciu razy, ale ciągle wzbudzał te same emocje i nie pozwalał odciągnąć, choćby na chwilę, wzroku od ekranu. Szczerze przyznam, że nie miałam okazji go wcześniej obejrzeć, dlatego poszłam do kina nie za bardzo wiedząc, jaką i czyją historię będę poznawać.

12 lutego wszyscy uczniowie wraz z opiekunami zebrali się przed Galerią Kupiec. O godzinie 10:00 siedziałam wygodnie w fotelu czekając na rozpoczęcie, jak się potem okazało, biografii pewnego niezwykłego człowieka... Najlepszy rozpoczął się cóż... nie najlepiej. Główny bohater, Jerzy Górski, od dziecka nosił w sercu zamiłowanie do sportu i odnosił w tej dziedzinie dużo sukcesów. Niestety, mało kto w niego wierzył. Nawet jego ojciec nie widział w nim potencjału i talentu. Po paru latach Jerzy pogubił się w życiu i powoli zaczął spływać na samo dno. Wydawało się, że niektórzy sami przywiązywali mu do nóg ciężary, by mieć pewność, że już nigdy nie wypłynie na powierzchnię. Niedoszły sportowiec popadł w narkomanię. Wciągnął w ten nałóg również swoją dziewczynę, którą darzył mocnym uczuciem. Nie skończyło się to wszystko najlepiej... Sceny pojawiające się na ekranie były coraz bardziej dramatyczne, a narkotyki powoli odbierały kontrolę naszym bohaterom. Z każdą minutą pojawiało się więcej igieł, krwi, alkoholu... Mocny widok, który, co najgorsze, ma swoje odbicie w rzeczywistości. W pewnym momencie filmu Jerzy stracił jedną z najbliższych mu osób, ale też zyskał malutki powód, by walczyć z wewnętrznymi demonami.

Za namową lekarki udał się do specjalnej kliniki do walki z uzależnieniami, żeby rozpocząć nowy etap w życiu. Pobyt tam przypominał bardziej więzienie lub zakład poprawczy niż jakiekolwiek miejsce dla ludzi potrzebujących pomocy. Było mu ciężko dostosować się do panującego w ośrodku regulaminu, jednak nagle nastąpił przełom... Górski każdego dnia toczył pojedynki z własnymi pokusami, ale odnalazł też dawną pasję. Zaczął ponownie biegać. Stare hobby stało się jego nową drogą. Codziennie zrzucał z nóg ciężary przykuwające go do dna. W końcu pozbył się wszystkich. Zostawił przeszłość za sobą, odbił się od tego dna, by oddychać w pełni powietrzem, które od dawna nie wypełniało jego płuc. Po kilku latach treningów, leczenia i boju z samym sobą zrobił coś, czego dosłownie nikt się nie spodziewał... Pomimo złego stanu zdrowia, wszystkich piętrzących się nad nim trudności i braku wiary ludzi wokół niego, udało mu się zdobyć tytuł mistrza świata w triathlonowych zawodach Double Ironman w Stanach Zjednoczonych. Do mety dobiegł dzięki jednemu małemu celowi. Czym był jego cel zapytacie? Cóż, sami musicie się o tym przekonać ;).

Po pełnym wrażeń seansie czekała nas kolejna niespodzianka, a mianowicie wywiad na żywo z siatkarkami z drużyny Chemik Police. Dziewczyny opowiadały o swoich marzeniach, planach na przyszłość, wyrzeczeniach, o drodze, jaką musiały przejść, by być w miejscu, w którym są teraz. Nie jestem typem sportowca i kilku moich znajomych może śmiało potwierdzić owe słowa, ale rzeczy, które te młode kobiety nam powiedziały miały odniesienie do każdej życiowej pasji. Jeśli coś kochamy robić, będziemy całym sobą dążyć do tego, by nie przestawać. Każdy mały sukces będzie naszą wielką radością i motywacją, by osiągnąć jeszcze więcej. To czuły siatkarki, Jerzy Górski i każdy człowiek, który żyje jakąś pasją. Paradoksalnie działa to właśnie jak narkotyk. Na koniec wywiadu pojawiło się pewne pytanie skłaniające do refleksji: czy w najgorszej sytuacji człowiek może zupełnie zmienić swoje życie? Opinie na ten temat były różne. Niektórzy się z tym zgadzali, inni oczywiście niekoniecznie. Osobiście uważam, że jest to jak najbardziej możliwe.

W życiu spotykają nas różne rzeczy, zarówno dobre jak i złe. Dla jednych problemy będą drobnymi błahostkami, a dla drugich wojną ze światem, by odzyskać uśmiech na twarzy. Nie zawsze ludzie będą nas wspierać i obdarowywać niekończącą się wiarą w nasze możliwości. Będą dni, kiedy sami zwątpimy, że cokolwiek pójdzie po naszej myśli. Myślę, że czasami wystarczy uwierzyć, że damy radę i znaleźć powód, dla którego będziemy w stanie walczyć. Nieważne, jaką mieliśmy przeszłość. Dopóki jej nie zaakceptujemy, nigdy nie będziemy w stanie zbudować szczęśliwej przyszłości.

Julia Ciepła
klasa 3Ta